Opowiadanie III: Telefon na wakacjach

– Możemy z niego wyciągnąć nawet pięćdziesiąt milionów.

– Czy ty z księżyca spadłeś? – Nadal miałeś świadomość, że robił cię w konia, ale ogólnie udało mu się cię zainteresować.

– Rynek starych płyt winylowych powiększa się z roku na rok. Na razie ta płytka jest nic nie warta, lecz za rok, jeśli nadal zainteresowanie rynkiem winylowym będzie tak samo wzrastało, jej wartość będzie wynosiła dwa miliony. Za dwa lata pięć milionów, więc pomyśl, ile ona będzie warta za dziesięć.

Dobre ponad czterdzieści, a na czarnym rynku ceny będą dobijały dwudziestu, bo każdy będzie chciał posiadać coś zakazanego dla siebie i w miarę możliwości po promocyjnej cenie. Rozważasz wszelkie za i przeciw. Jeśli uda ci się przekonać Garego do kradzieży tej płyty zapewnicie sobie emeryturę, czyli coś, na czym ci zależy. Wbrew początkowej niechęci coraz bardziej optymistycznie zaopatrujesz się na to zadanie. Może nie jest ono tak głupie, jak ci się z początku wydawało?

Prawa ręka Borańskiego uznała twoje rozmyślania za akceptację.

– Za dwa tygodnie jest koncert w filharmonii w Katowicach. Macie idealną okazję żeby ją zwinąć. – Po czym rozłączył się bez pożegnania.

Siedziałeś na piętach, zastanawiając się czy taka inwestycja jest warta zachodu. Jeśli dobrze pójdzie, Borański zarobi na tym min. kilka milionów, a wam odpali po milionie. Wystarczy to na mierną emeryturę, na jaką może sobie pozwolić przeciętny Kowalski, ale lepsze coś niż nic. Głos sprzeciwu mówił ci, że prędzej czy później ten rynek się nasyci i wartość nie będzie aż tak wzrastała. – Ale jeśli ma rację? To wówczas będzie to najlepsza inwestycja mojego życia. Może w końcu warto zrobić coś dla siebie, a nie dla innych? – Z tą myślą wstałeś i ruszyłeś po Garego. Czekało was kolejne zlecenie, ale zleceniodawcą będziecie również sami dla siebie.